Beschermingsbewind, ook wel bekend als civiel bewind of meerderjarigenbewind, is een wettelijke maatregel ter bescherming van het vermogen van meerderjarigen. De maatregel wordt door de kantonrechter uitgesproken op basis van artikel 1:431 en verder van het Burgerlijk Wetboek.

De maatregel is bedoeld voor meerderjarigen die niet naar behoren hun vermogen kunnen beheren. Dit kan komen door zowel lichamelijke als geestelijke problemen. Daarbij valt te denken aan bijvoorbeeld demente ouderen, geestelijk gehandicapten, borderliners, schizofrenen, verslaafden, enzovoort. Maar ook mensen met veel schulden kunnen hiervoor in aanmerking komen.

Tijdens een gesprek met de kantonrechter zal er in kaart worden gebracht of de cliënt op de hoogte is van de situatie en wat bewind inhoudt, daarnaast wordt er gekeken of het daadwerkelijk nodig is dat de betreffende persoon onder bewind wordt gesteld. De kantonrechter benoemt direct of kort daarop een bewindvoerder. De bewindvoerder dient zorg te dragen voor een goed beheer van het vermogen en doet periodiek verslag aan de kantonrechter.

De taken van een bewindvoerder beperken zich enkel tot het beheer van het vermogen. Deze neemt dus geen beslissingen op het persoonlijke vlak, zoals dit bij een curator of mentor wel het geval is.

Aan bewindvoering zijn ook kosten verbonden. Deze kosten worden jaarlijks door de overheid vastgesteld. Cliënten op bijstandsniveau komen vaker in aanmerking voor volledige of gedeeltelijke vergoeding via de bijzondere bijstand van de gemeente. Een cliënt hoeft in een dergelijk geval niets of alleen een eigen bijdrage te betalen.